ogród

See also: ògród

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *o(b)gordъ. By surface analysis, deverbal from ogrodzić.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔ.ɡrut/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔɡrut
  • Syllabification: o‧gród

Noun

ogród m inan (diminutive ogródek)

  1. (horticulture) garden
    • 1933, Bruno Schulz, Sklepy cynamonowe‎[1], Warszawa: Rój, page 18:
      Pokój był ciemny i aksamitny od granatowych obić ze złotym deseniem, lecz echo dnia płomiennego drgało i tutaj jeszcze mosiądzem na ramach obrazów, na klamkach i listwach złotych, choć przepuszczone przez gęstą zieleń ogrodu.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

Declension of ogród
singular plural
nominative ogród ogrody
genitive ogrodu ogrodów
dative ogrodowi ogrodom
accusative ogród ogrody
instrumental ogrodem ogrodami
locative ogrodzie ogrodach
vocative ogrodzie ogrody

Further reading

  • ogród in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ogród in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.