ongezellig

Dutch

Etymology

From on- +‎ gezellig.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔŋ.ɣəˈzɛ.ləx/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: on‧ge‧zel‧lig

Adjective

ongezellig (comparative ongezelliger, superlative ongezelligst)

  1. unwelcoming; unsociable
    Antonym: gezellig

Declension

Declension of ongezellig
uninflected ongezellig
inflected ongezellige
comparative ongezelliger
positive comparative superlative
predicative/adverbial ongezellig ongezelliger het ongezelligst
het ongezelligste
indefinite m./f. sing. ongezellige ongezelligere ongezelligste
n. sing. ongezellig ongezelliger ongezelligste
plural ongezellige ongezelligere ongezelligste
definite ongezellige ongezelligere ongezelligste
partitive ongezelligs ongezelligers

References

Matthias de Vries; Lambert Allard te Winkel (1864), “ongezellig”, in Woordenboek der Nederlandsche Taal, published 2001