páleńcuch

From palić +‎ -eniec +‎ -uch.

• (Lesser Poland):
  • (Eastern Kraków) IPA^(key): /pɒˈlɛɲ.t͡sux/

páleńcuch m pers

1. (Eastern Kraków, Gmina Stopnica, derogatory) child of a peasant who set fire to his hut

   Synonym: spáleńcuch

• Hieronim Łopaciński (1892), “páleńcuch”, in “Przyczynki do nowego słownika języka polskiego (słownik wyrazów ludowych z Lubelskiego i innych okolic Królestwa Polskiego”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 4, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 229