pokoiczek

Polish

Etymology

From pokoik +‎ -ek. First attested in 1561.[1]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /pɔ.kɔˈi.t͡ʂɛk/
  • Rhymes: -it͡ʂɛk
  • Syllabification: po‧ko‧i‧czek

Noun

pokoiczek m inan

  1. diminutive of pokoik

Declension

References

  1. ^ Maria Renata Mayenowa; Stanisław Rospond; Witold Taszycki; Stefan Hrabec; Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023), “pokoiczek”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading