praeliator

Latin

Etymology

From proelior (to fight in battle, to combat) +‎ -tor, from proelium.

Pronunciation

Noun

praeliātor m (genitive praeliātōris); third declension

  1. alternative form of proeliātor

Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative praeliātor praeliātōrēs
genitive praeliātōris praeliātōrum
dative praeliātōrī praeliātōribus
accusative praeliātōrem praeliātōrēs
ablative praeliātōre praeliātōribus
vocative praeliātor praeliātōrēs

References

  • praeliator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praeliator”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praeliator”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.