praeterduco

Latin

Etymology

From praeter- (“past, by”) +‎ dūcō (“lead; draw”).

Pronunciation

Verb

praeterdūcō (present infinitive praeterdūcere, perfect active praeterdūxī, supine praeterductum); third conjugation, irregular short imperative

  1. (transitive) to lead, draw or conduct past or by

Conjugation

   Conjugation of praeterdūcō (third conjugation, irregular short imperative)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praeterdūcō praeterdūcis praeterdūcit praeterdūcimus praeterdūcitis praeterdūcunt
imperfect praeterdūcēbam praeterdūcēbās praeterdūcēbat praeterdūcēbāmus praeterdūcēbātis praeterdūcēbant
future praeterdūcam praeterdūcēs praeterdūcet praeterdūcēmus praeterdūcētis praeterdūcent
perfect praeterdūxī praeterdūxistī praeterdūxit praeterdūximus praeterdūxistis praeterdūxērunt,
praeterdūxēre
pluperfect praeterdūxeram praeterdūxerās praeterdūxerat praeterdūxerāmus praeterdūxerātis praeterdūxerant
future perfect praeterdūxerō praeterdūxeris praeterdūxerit praeterdūxerimus praeterdūxeritis praeterdūxerint
passive present praeterdūcor praeterdūceris,
praeterdūcere 		praeterdūcitur praeterdūcimur praeterdūciminī praeterdūcuntur
imperfect praeterdūcēbar praeterdūcēbāris,
praeterdūcēbāre 		praeterdūcēbātur praeterdūcēbāmur praeterdūcēbāminī praeterdūcēbantur
future praeterdūcar praeterdūcēris,
praeterdūcēre 		praeterdūcētur praeterdūcēmur praeterdūcēminī praeterdūcentur
perfect praeterductus + present active indicative of sum
pluperfect praeterductus + imperfect active indicative of sum
future perfect praeterductus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praeterdūcam praeterdūcās praeterdūcat praeterdūcāmus praeterdūcātis praeterdūcant
imperfect praeterdūcerem praeterdūcerēs praeterdūceret praeterdūcerēmus praeterdūcerētis praeterdūcerent
perfect praeterdūxerim praeterdūxerīs praeterdūxerit praeterdūxerīmus praeterdūxerītis praeterdūxerint
pluperfect praeterdūxissem praeterdūxissēs praeterdūxisset praeterdūxissēmus praeterdūxissētis praeterdūxissent
passive present praeterdūcar praeterdūcāris,
praeterdūcāre 		praeterdūcātur praeterdūcāmur praeterdūcāminī praeterdūcantur
imperfect praeterdūcerer praeterdūcerēris,
praeterdūcerēre 		praeterdūcerētur praeterdūcerēmur praeterdūcerēminī praeterdūcerentur
perfect praeterductus + present active subjunctive of sum
pluperfect praeterductus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present — praeterdūc,
praeterdūce 		— — praeterdūcite —
future — praeterdūcitō praeterdūcitō — praeterdūcitōte praeterdūcuntō
passive present — praeterdūcere — — praeterdūciminī —
future — praeterdūcitor praeterdūcitor — — praeterdūcuntor
non-finite forms infinitive participle
active passive active passive
present praeterdūcere praeterdūcī praeterdūcēns —
future praeterductūrum esse praeterductum īrī praeterductūrus praeterdūcendus,
praeterdūcundus
perfect praeterdūxisse praeterductum esse — praeterductus
future perfect — praeterductum fore — —
perfect potential praeterductūrum fuisse — — —
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praeterdūcendī praeterdūcendō praeterdūcendum praeterdūcendō praeterductum praeterductū

References

  • “praeterduco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • “praeterduco”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.