przedmówca

Polish

Etymology

    Etymology tree
    Proto-Slavic *perdъ
    Old Polish przed
    Old Polish przed-
    Polish przed-
    Proto-Indo-European *mlewH-der.
    Proto-Slavic *mъ̀lva
    Proto-Indo-European *-yeti
    Proto-Indo-European *-éyeti
    Proto-Slavic *-iti
    Proto-Slavic *mъlviti
    Old Polish mówić
    Proto-Slavic *-ьca
    Old Polish -ca
    Old Polish mówca
    Polish mówca
    Polish przedmówca

    From przed- +‎ mówca. Calque of German Vorredner.[1] First attested in 1564.[2]

    Pronunciation

    • IPA(key): /pʂɛdˈmuf.t͡sa/
    • Audio:(file)
    • Rhymes: -uft͡sa
    • Syllabification: przed‧mów‧ca

    Noun

    przedmówca m pers (female equivalent przedmówczyni)

    1. previous speaker (especially one's own)
    2. (Middle Polish) prologist

    Declension

    Declension of przedmówca
    singular plural
    nominative przedmówca przedmówcy/przedmówce (deprecative)
    genitive przedmówcy przedmówców
    dative przedmówcy przedmówcom
    accusative przedmówcę przedmówców
    instrumental przedmówcą przedmówcami
    locative przedmówcy przedmówcach
    vocative przedmówco przedmówcy
    adjective
    nouns
    verbs

    References

    1. ^ Bańkowski, Andrzej (2000), “przedmówca”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
    2. ^ Maria Renata Mayenowa; Stanisław Rospond; Witold Taszycki; Stefan Hrabec; Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023), “przedmowca”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

    Further reading

    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.