ryna

ryna

1. genitive plural of ryne

• (Lesser Poland):
  • (Western Lublin) IPA^(key): [ˈrɘ.na]
  • (Eastern Lublin) IPA^(key): [ˈrɘ.na]

ryna f

1. (Western Lublin, Eastern Lublin, Lublin Voivodeship) alternative form of rynna

   Poszed z deszczu pod ryne.

   He walked out of the frying pan into the fire.

   (literally, “He walked out of the rain under the gutter.”)

• Hieronim Łopaciński (1892), “ryna”, in “Przyczynki do nowego słownika języka polskiego (słownik wyrazów ludowych z Lubelskiego i innych okolic Królestwa Polskiego”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 4, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 244