sponsio
Latin
Etymology
From Latin spondeō (“I promise, guarantee, betroth”) + -tiō (noun forming suffix).
Noun
spōnsiō f (genitive spōnsiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | spōnsiō | spōnsiōnēs |
| genitive | spōnsiōnis | spōnsiōnum |
| dative | spōnsiōnī | spōnsiōnibus |
| accusative | spōnsiōnem | spōnsiōnēs |
| ablative | spōnsiōne | spōnsiōnibus |
| vocative | spōnsiō | spōnsiōnēs |
Descendants
- → English: sponsion
References
- “sponsio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “sponsio”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- “sponsio”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894), Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to be security for some one: sponsionem facere, sponsorem esse pro aliquo
- to be security for some one: sponsionem facere, sponsorem esse pro aliquo