struić

Polish

Pronunciation

Verb

struić pf

  1. (transitive, Western Lublin, Ciecierzyn) alternative form of struć

Further reading

  • Hieronim Łopaciński (1892), “struić”, in “Przyczynki do nowego słownika języka polskiego (słownik wyrazów ludowych z Lubelskiego i innych okolic Królestwa Polskiego”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 4, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 251
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.