stycka

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium. Particularly: “From stykać, like trafić > traf?”)

• (Lesser Poland):
  • (Eastern Kraków) IPA^(key): /ˈstɘt͡s.ka/

stycka f

1. (Eastern Kraków, Proszowice) misfortune; accident

• Hieronim Łopaciński (1892), “stycka”, in “Przyczynki do nowego słownika języka polskiego (słownik wyrazów ludowych z Lubelskiego i innych okolic Królestwa Polskiego”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 4, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 251

Inherited from Old Swedish stykkia, from Proto-Germanic *stukkiją. Cognate of Danish stykke.

stycka (present styckar, preterite styckade, supine styckat, imperative stycka)

1. (sometimes with upp) to cut up (usually a slaughtered animal)
2. (sometimes with upp) to cut up, to dismember (a murdered human)
3. (sometimes with a particle like av or upp) to segregate off, to partition (a property or the like)

• styckare
• styckmord
• styckmördare
• styckning

• stycke

• stycka in Svensk ordbok (SO)
• stycka in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• stycka in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)