stytłać

• stytlać (“to destroy, to demolish”) (Lublin)

From s- +‎ tytłać.

• (Masovia):
  • (Near Masovian) IPA^(key): /ˈstɘ.twat͡ɕ/

stytłać pf (imperfective tytłać)

1. (transitive, Near Masovian) to daub, to smudge
2. (transitive, Near Masovian) to wrench out (to remove by violently grabbing)

• Władysław Matlakowski (1891), “stytłać”, in “Zbiór wyrazów ludowych dawnej ziemi czerskiej”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności, volume 4, Krakow: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, page 370
• Zygmunt Wasilewski (1889), “stytłać”, in Jagodne: wieś w powiecie łukowskim, gminie Dąbie: zarys etnograficzny (in Polish), Warsaw: M. Arct, page 247