susceptum

Latin

Verb

susceptum

  1. accusative supine of suscipiō

Participle

susceptum

  1. inflection of susceptus:
    1. nominative/accusative/vocative neuter singular
    2. accusative masculine singular

References

  • susceptum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • susceptum”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • susceptum”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894), Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to persevere in one's resolve: in proposito susceptoque consilio permanere
    • (ambiguous) a religious war: bellum pro religionibus susceptum