tijd

• (obsolete) tyd, tijdt, tydt, tijt, tyt

Inherited from Middle Dutch tijt, from Old Dutch tīt, from Proto-West Germanic *tīdi, from Proto-Germanic *tīdiz, from Proto-Indo-European *déh₂itis, from *deh₂y- + *-tis.

In the 19th and 20th centuries, Dutch tijd was exclusively masculine, but prior to that it was alternatively feminine. This variation is reflected in fossilized expressions like tand des tijds, destijds, ten tijde van (masculine) versus tegelijkertijd (feminine). Cognates with English tide, more distantly, with time.

• IPA^(key): /tɛi̯t/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: tijd
• Rhymes: -ɛi̯t

tijd m or f (plural tijden, diminutive tijdje n)

1. time

   Hij heeft geen tijd om te wachten. ― He doesn't have time to wait.

   We moeten meer tijd besteden aan het leren van nieuwe vaardigheden. ― We need to spend more time learning new skills.

2. (grammar) tense

   In deze zin wordt de tegenwoordige tijd gebruikt. ― In this sentence, the present tense is used.

   Hij heeft de werkwoordvorm naar de verleden tijd veranderd. ― He changed the verb form to the past tense.

• Afrikaans: tyd
• Berbice Creole Dutch: titi
• Javindo: tet
• Jersey Dutch: tāid, tāidt
• Negerhollands: tied, tid, tit
• Skepi Creole Dutch: teit
• → Indonesian: kala (semantic loan)

tijd f or m

1. alternative spelling of tijt