Turkish
Etymology
From uğursuz (“unlucky, unfortunate”) + -luk.
Noun
uğursuzluk (definite accusative uğursuzluğu, uncountable)
- bad luck, misfortune, mishap, mischance
- Synonyms: kötü şans, şansızlık, talihsizlik
- inauspiciousness, direness, ill omen
Declension
Declension of uğursuzluk
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
uğursuzluk
|
uğursuzluklar
|
| definite accusative
|
yağmursuzluğu
|
uğursuzlukları
|
| dative
|
yağmursuzluğa
|
uğursuzluklara
|
| locative
|
uğursuzlukta
|
uğursuzluklarda
|
| ablative
|
uğursuzluktan
|
uğursuzluklardan
|
| genitive
|
yağmursuzluğun
|
uğursuzlukların
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
yağmursuzluğum
|
uğursuzluklarım
|
| 2nd singular
|
uğursuzluksun
|
uğursuzluklarsın
|
| 3rd singular
|
uğursuzluk
uğursuzluktur
|
uğursuzluklar
uğursuzluklardır
|
| 1st plural
|
yağmursuzluğuz
|
uğursuzluklarız
|
| 2nd plural
|
uğursuzluksunuz
|
uğursuzluklarsınız
|
| 3rd plural
|
uğursuzluklar
|
uğursuzluklardır
|
|
Further reading
- “uğursuzluk”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Ayverdi, İlhan (2010), “uğursuzluk”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
- Çağbayır, Yaşar (2007), “uğursuzluk”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 4973