vurgun

Turkish

Etymology

From vur- +‎ -gun.

Noun

vurgun (definite accusative vurgunu, plural vurgunlar)

  1. barotrauma
  2. illegally, effortlessly, and easily earned profit: profiteering.

Declension

Declension of vurgun
singular plural
nominative vurgun vurgunlar
definite accusative vurgunu vurgunları
dative vurguna vurgunlara
locative vurgunda vurgunlarda
ablative vurgundan vurgunlardan
genitive vurgunun vurgunların
Possessive forms
nominative
singular plural
1st singular vurgunum vurgunlarım
2nd singular vurgunun vurgunların
3rd singular vurgunu vurgunları
1st plural vurgunumuz vurgunlarımız
2nd plural vurgununuz vurgunlarınız
3rd plural vurgunları vurgunları
definite accusative
singular plural
1st singular vurgunumu vurgunlarımı
2nd singular vurgununu vurgunlarını
3rd singular vurgununu vurgunlarını
1st plural vurgunumuzu vurgunlarımızı
2nd plural vurgununuzu vurgunlarınızı
3rd plural vurgunlarını vurgunlarını
dative
singular plural
1st singular vurgunuma vurgunlarıma
2nd singular vurgununa vurgunlarına
3rd singular vurgununa vurgunlarına
1st plural vurgunumuza vurgunlarımıza
2nd plural vurgununuza vurgunlarınıza
3rd plural vurgunlarına vurgunlarına
locative
singular plural
1st singular vurgunumda vurgunlarımda
2nd singular vurgununda vurgunlarında
3rd singular vurgununda vurgunlarında
1st plural vurgunumuzda vurgunlarımızda
2nd plural vurgununuzda vurgunlarınızda
3rd plural vurgunlarında vurgunlarında
ablative
singular plural
1st singular vurgunumdan vurgunlarımdan
2nd singular vurgunundan vurgunlarından
3rd singular vurgunundan vurgunlarından
1st plural vurgunumuzdan vurgunlarımızdan
2nd plural vurgununuzdan vurgunlarınızdan
3rd plural vurgunlarından vurgunlarından
genitive
singular plural
1st singular vurgunumun vurgunlarımın
2nd singular vurgununun vurgunlarının
3rd singular vurgununun vurgunlarının
1st plural vurgunumuzun vurgunlarımızın
2nd plural vurgununuzun vurgunlarınızın
3rd plural vurgunlarının vurgunlarının

Adjective

vurgun

  1. in love
    Onun da kendisine vurgun olduğuna gönülden inanmaktadır.
    She wholeheartedly believes that he is also in love with her.

Declension

Predicative forms of vurgun
present tense
positive declarative positive interrogative
ben (I am) vurgunum vurgun muyum?
sen (you are) vurgunsun vurgun musun?
o (he/she/it is) vurgun / vurgundur vurgun mu?
biz (we are) vurgunuz vurgun muyuz?
siz (you are) vurgunsunuz vurgun musunuz?
onlar (they are) vurgun(lar) vurgun(lar) mı?
past tense
positive declarative positive interrogative
ben (I was) vurgundum vurgun muydum?
sen (you were) vurgundun vurgun muydun?
o (he/she/it was) vurgundu vurgun muydu?
biz (we were) vurgunduk vurgun muyduk?
siz (you were) vurgundunuz vurgun muydunuz?
onlar (they were) vurgundular vurgun muydular?
indirect past
positive declarative positive interrogative
ben (I was) vurgunmuşum vurgun muymuşum?
sen (you were) vurgunmuşsun vurgun muymuşsun?
o (he/she/it was) vurgunmuş vurgun muymuş?
biz (we were) vurgunmuşuz vurgun muymuşuz?
siz (you were) vurgunmuşsunuz vurgun muymuşsunuz?
onlar (they were) vurgunmuşlar vurgun muymuşlar?
conditional
positive declarative positive interrogative
ben (if I) vurgunsam vurgun muysam?
sen (if you) vurgunsan vurgun muysan?
o (if he/she/it) vurgunsa vurgun muysa?
biz (if we) vurgunsak vurgun muysak?
siz (if you) vurgunsanız vurgun muysanız?
onlar (if they) vurgunsalar vurgun muysalar?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Further reading

  • vurgun”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu