wziąść

Polish

Etymology

By influence of words such as usiąść and przysiąść. First attested in the 16th century.[1]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈvʑɔw̃ɕt͡ɕ/, /ˈvʑɔɲɕt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔw̃ɕt͡ɕ
  • Syllabification: wziąść

Verb

wziąść pf

  1. (transitive, intransitive, reflexive with się, proscribed) nonstandard form of wziąć
    • 1949 [1834], Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz (Dzieła; 4), national edition, Warszawa: Czytelnik, →OCLC, page 18:
      Zamku żaden wziąść nie chciał, bo w szlacheckim stanie
      trudno było wyłożyć koszt na utrzymanie.
      None wished to take the castle, for a plain
      Esquire it was too costly to maintain.

References

  1. ^ Maria Renata Mayenowa; Stanisław Rospond; Witold Taszycki; Stefan Hrabec; Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023), “wziąść”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.