zawalczyć

Polish

Etymology

From za- +‎ walczyć.

Pronunciation

  • IPA(key): /zaˈval.t͡ʂɘt͡ɕ/
  • Rhymes: -alt͡ʂɘt͡ɕ
  • Syllabification: za‧wal‧czyć

Verb

zawalczyć pf

  1. (intransitive) to fight, to contend [with z (+ instrumental) ‘with something’]
  2. (intransitive) to strive, to go for, to compete [with o (+ accusative) ‘for something’]

Conjugation

Conjugation of zawalczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zawalczyć
future tense 1st zawalczę zawalczymy
2nd zawalczysz zawalczycie
3rd zawalczy zawalczą
impersonal zawalczy się
past tense 1st zawalczyłem,
-(e)m zawalczył 		zawalczyłam,
-(e)m zawalczyła 		zawalczyłom,
-(e)m zawalczyło 		zawalczyliśmy,
-(e)śmy zawalczyli 		zawalczyłyśmy,
-(e)śmy zawalczyły
2nd zawalczyłeś,
-(e)ś zawalczył 		zawalczyłaś,
-(e)ś zawalczyła 		zawalczyłoś,
-(e)ś zawalczyło 		zawalczyliście,
-(e)ście zawalczyli 		zawalczyłyście,
-(e)ście zawalczyły
3rd zawalczył zawalczyła zawalczyło zawalczyli zawalczyły
impersonal zawalczono
conditional 1st zawalczyłbym,
bym zawalczył 		zawalczyłabym,
bym zawalczyła 		zawalczyłobym,
bym zawalczyło 		zawalczylibyśmy,
byśmy zawalczyli 		zawalczyłybyśmy,
byśmy zawalczyły
2nd zawalczyłbyś,
byś zawalczył 		zawalczyłabyś,
byś zawalczyła 		zawalczyłobyś,
byś zawalczyło 		zawalczylibyście,
byście zawalczyli 		zawalczyłybyście,
byście zawalczyły
3rd zawalczyłby,
by zawalczył 		zawalczyłaby,
by zawalczyła 		zawalczyłoby,
by zawalczyło 		zawalczyliby,
by zawalczyli 		zawalczyłyby,
by zawalczyły
impersonal zawalczono by
imperative 1st niech zawalczę zawalczmy
2nd zawalcz zawalczcie
3rd niech zawalczy niech zawalczą
anterior adverbial participle zawalczywszy
verbal noun zawalczenie

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.