ஏமாற்றம்
Tamil
Etymology
From ஏமாறு (ēmāṟu, “to be cheated, deceived”).
Pronunciation
- IPA(key): /eːmaːrːɐm/, [eːmaːtrɐm]
Noun
ஏமாற்றம் • (ēmāṟṟam)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ஏமாற்றம் ēmāṟṟam |
ஏமாற்றங்கள் ēmāṟṟaṅkaḷ |
| vocative | ஏமாற்றமே ēmāṟṟamē |
ஏமாற்றங்களே ēmāṟṟaṅkaḷē |
| accusative | ஏமாற்றத்தை ēmāṟṟattai |
ஏமாற்றங்களை ēmāṟṟaṅkaḷai |
| dative | ஏமாற்றத்துக்கு ēmāṟṟattukku |
ஏமாற்றங்களுக்கு ēmāṟṟaṅkaḷukku |
| benefactive | ஏமாற்றத்துக்காக ēmāṟṟattukkāka |
ஏமாற்றங்களுக்காக ēmāṟṟaṅkaḷukkāka |
| genitive 1 | ஏமாற்றத்துடைய ēmāṟṟattuṭaiya |
ஏமாற்றங்களுடைய ēmāṟṟaṅkaḷuṭaiya |
| genitive 2 | ஏமாற்றத்தின் ēmāṟṟattiṉ |
ஏமாற்றங்களின் ēmāṟṟaṅkaḷiṉ |
| locative 1 | ஏமாற்றத்தில் ēmāṟṟattil |
ஏமாற்றங்களில் ēmāṟṟaṅkaḷil |
| locative 2 | ஏமாற்றத்திடம் ēmāṟṟattiṭam |
ஏமாற்றங்களிடம் ēmāṟṟaṅkaḷiṭam |
| sociative 1 | ஏமாற்றத்தோடு ēmāṟṟattōṭu |
ஏமாற்றங்களோடு ēmāṟṟaṅkaḷōṭu |
| sociative 2 | ஏமாற்றத்துடன் ēmāṟṟattuṭaṉ |
ஏமாற்றங்களுடன் ēmāṟṟaṅkaḷuṭaṉ |
| instrumental | ஏமாற்றத்தால் ēmāṟṟattāl |
ஏமாற்றங்களால் ēmāṟṟaṅkaḷāl |
| ablative | ஏமாற்றத்திலிருந்து ēmāṟṟattiliruntu |
ஏமாற்றங்களிலிருந்து ēmāṟṟaṅkaḷiliruntu |
References
- University of Madras (1924–1936), “ஏமாற்றம்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press