concubino

Italian

Etymology

From Latin concubīnus.

Noun

concubino m (plural concubini)

  1. cohabitee

See also

Further reading

  • concubino in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Latin

Noun

concubīnō

  1. dative/ablative singular of concubīnus

Portuguese

Pronunciation

 
  • (Brazil) IPA(key): /kõ.kuˈbĩ.nu/
    • (Southern Brazil) IPA(key): /kõ.kuˈbi.no/
  • (Portugal) IPA(key): /kõ.kuˈbi.nu/ [kõ.kuˈβi.nu]

  • Hyphenation: con‧cu‧bi‧no

Verb

concubino

  1. first-person singular present indicative of concubinar

Spanish

Etymology

From Latin concubīnus.

Pronunciation

  • IPA(key): /konkuˈbino/ [kõŋ.kuˈβ̞i.no]
  • Rhymes: -ino
  • Syllabification: con‧cu‧bi‧no

Noun

concubino m (plural concubinos, feminine concubina, feminine plural concubinas)

  1. cohabitee

Further reading