oditus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ōdiō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈoː.dɪ.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈɔː.d̪i.t̪us]
Participle
ōditus (feminine ōdita, neuter ōditum); first/second-declension participle
- had an aversion to
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ōditus | ōdita | ōditum | ōditī | ōditae | ōdita | |
| genitive | ōditī | ōditae | ōditī | ōditōrum | ōditārum | ōditōrum | |
| dative | ōditō | ōditae | ōditō | ōditīs | |||
| accusative | ōditum | ōditam | ōditum | ōditōs | ōditās | ōdita | |
| ablative | ōditō | ōditā | ōditō | ōditīs | |||
| vocative | ōdite | ōdita | ōditum | ōditī | ōditae | ōdita | |