praecludo

Latin

Etymology

prae- +‎ clūdō.

Pronunciation

Verb

praeclūdō (present infinitive praeclūdere, perfect active praeclūsī, supine praeclūsum); third conjugation

  1. to close or block
  2. to forbid access to

Conjugation

   Conjugation of praeclūdō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praeclūdō praeclūdis praeclūdit praeclūdimus praeclūditis praeclūdunt
imperfect praeclūdēbam praeclūdēbās praeclūdēbat praeclūdēbāmus praeclūdēbātis praeclūdēbant
future praeclūdam praeclūdēs praeclūdet praeclūdēmus praeclūdētis praeclūdent
perfect praeclūsī praeclūsistī praeclūsit praeclūsimus praeclūsistis praeclūsērunt,
praeclūsēre
pluperfect praeclūseram praeclūserās praeclūserat praeclūserāmus praeclūserātis praeclūserant
future perfect praeclūserō praeclūseris praeclūserit praeclūserimus praeclūseritis praeclūserint
passive present praeclūdor praeclūderis,
praeclūdere 		praeclūditur praeclūdimur praeclūdiminī praeclūduntur
imperfect praeclūdēbar praeclūdēbāris,
praeclūdēbāre 		praeclūdēbātur praeclūdēbāmur praeclūdēbāminī praeclūdēbantur
future praeclūdar praeclūdēris,
praeclūdēre 		praeclūdētur praeclūdēmur praeclūdēminī praeclūdentur
perfect praeclūsus + present active indicative of sum
pluperfect praeclūsus + imperfect active indicative of sum
future perfect praeclūsus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praeclūdam praeclūdās praeclūdat praeclūdāmus praeclūdātis praeclūdant
imperfect praeclūderem praeclūderēs praeclūderet praeclūderēmus praeclūderētis praeclūderent
perfect praeclūserim praeclūserīs praeclūserit praeclūserīmus praeclūserītis praeclūserint
pluperfect praeclūsissem praeclūsissēs praeclūsisset praeclūsissēmus praeclūsissētis praeclūsissent
passive present praeclūdar praeclūdāris,
praeclūdāre 		praeclūdātur praeclūdāmur praeclūdāminī praeclūdantur
imperfect praeclūderer praeclūderēris,
praeclūderēre 		praeclūderētur praeclūderēmur praeclūderēminī praeclūderentur
perfect praeclūsus + present active subjunctive of sum
pluperfect praeclūsus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present — praeclūde — — praeclūdite —
future — praeclūditō praeclūditō — praeclūditōte praeclūduntō
passive present — praeclūdere — — praeclūdiminī —
future — praeclūditor praeclūditor — — praeclūduntor
non-finite forms infinitive participle
active passive active passive
present praeclūdere praeclūdī praeclūdēns —
future praeclūsūrum esse praeclūsum īrī praeclūsūrus praeclūdendus,
praeclūdundus
perfect praeclūsisse praeclūsum esse — praeclūsus
future perfect — praeclūsum fore — —
perfect potential praeclūsūrum fuisse — — —
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praeclūdendī praeclūdendō praeclūdendum praeclūdendō praeclūsum praeclūsū

Descendants

  • → English: preclude
  • → French: perclure
  • → Italian: precludere
  • → Portuguese: precludir
  • → Spanish: precluir

References

  • “praecludo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • “praecludo”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • “praecludo”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.