stipulus
Latin
Etymology
From Proto-Indo-European *steyp- (“stiff, erect”). See Latin stips, Latin stipō and English stiff.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈstɪ.pʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈst̪iː.pu.lus]
Adjective
stipulus (feminine stipula, neuter stipulum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | stipulus | stipula | stipulum | stipulī | stipulae | stipula | |
| genitive | stipulī | stipulae | stipulī | stipulōrum | stipulārum | stipulōrum | |
| dative | stipulō | stipulae | stipulō | stipulīs | |||
| accusative | stipulum | stipulam | stipulum | stipulōs | stipulās | stipula | |
| ablative | stipulō | stipulā | stipulō | stipulīs | |||
| vocative | stipule | stipula | stipulum | stipulī | stipulae | stipula | |
Derived terms
References
- “stipulus”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “stipulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- stipulus in Georges, Karl Ernst; Georges, Heinrich (1913–1918), Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 2, Hahnsche Buchhandlung